zaterdag, januari 15, 2005

Lemony Snicket's A Series Of Unfortunate Events
De Kroon, 15012005
Lemony Snicket vertelt het sombere verhaal van de kinderen Baudelaire, bestaande uit Violet (14, uitvinder), Klaus (12, boekenworm) en Sunny (2, bijtertje) die te horen krijgen dat hun ouders bij een brand in hun huis zijn omgekomen. Hun verre familielid Count Olaf woont het dichtstbij en wordt hun voogd, maar blijkt een hele nare man, die vooral uit is op het familiefortuin... en hij geeft niet zomaar op. Wanneer hij ontmaskerd is als slechterik, probeert hij de wezen vervolgens bij hun nieuwe voogden weg te krijgen. Die volwassenen hebben nooit door dat het Olaf is, maar de kinderen kijken dwars door z'n dramatisch slechte vermommingen heen en moeten iedere keer weer nieuwe dingen bedenken om aan hem te ontsnappen.
De boeken zijn niet zoals bij Harry Potter letterlijk verfilmd, maar de film heeft wel alle juiste personages en elementen (taalgebruik, humor) uit de verhalen en is samengesteld uit de gebeurtenissen in de eerste drie delen van A Series Of Unfortunate Events. Alle voor een film overbodige uitwijdingen zijn verdwenen, evenals een aantal verhaallijnen. Elk boek behandelt -ongeveer- een verblijf bij een ander familielid, de film concentreert zich meer op de immer terugkerende Count Olaf. De opbouw van het verhaal is verrassend genoeg niet in de volgorde van de boeken en er is een extra twist toegevoegd. Hierdoor bleef het ook voor mij spannend wat er ging gebeuren. De kinderen zijn prima gecast en komen heel natuurlijk over, ondanks de merkwaardige figuren die ze tegenkomen;) Jim Carrey is perfect als Count Olaf, helemaal zoals ik me hem had voorgesteld. Een minder grote rol dan verwacht (hij krijgt bijna een heel boek: deel 2 The Reptile Room) maar ook helemaal op z'n plaats was Billy Connolly als Uncle Monty. Aunt Josephine krijgt wel net zoveel aandacht als in haar boek (deel 3 The Wide Window), maar die wordt dan ook -heel goed- gespeeld door Meryl Streep;)
Zoals verteller Lemony Snicket (Jude Law) al aangeeft is het geen vrolijk verhaal, maar ondanks alle nare avonturen valt er af en toe best wat te lachen, al duurt het vaak maar even, want de ellende houdt nooit op. De film ziet er prachtig uit en voldoet aan de verwachtingen als je de verhalen kent: de sfeer wordt prima neergezet. Ook als je de (kinder)boeken niet kent, zou ik toch vanwege een zalige Jim Carrey in een nou eens niet zoete jeugdfilm absoluut gaan kijken:)

Labels: ,