Crash
Sneak 381, Buitensoos 03102005
Een film van vorig jaar om duistere redenen, alleen bekend bij TPTB, nu pas in Nederland, vol met grote namen: bijvoorbeeld bij het grote publiek min of meer bekende Matt Dillon, Tony Danza, Sandra Bullock en Brendan Frasier, maar voor de filmfreak zijn er nog veel meer fijne acteurs om te bekijken (bijvoorbeeld Don Cheadle en speciaal voor Jelle: Ryan Philippe;). Het is namelijk een heuse ensemble film: er is niet echt één hoofdrol: we volgen verschillende mensen, waarvan de verhaallijnen op een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Het begint met een auto-ongeluk, dat meteen al leidt tot veel verwijten heen en weer tussen de verschillende betrokkenen. Iedereen geeft elkaar de schuld en er worden vooral veel vooroordelen uitgesproken, voordat men weet wat er precies aan de hand is. We gaan terug in de tijd om te zien waar de daders en slachtoffers vandaan komen en we volgen een aantal mensen die meer of minder met de hele gang van zaken te maken hebben.
Weinig politiek correcte dialogen: hier zien en horen we mensen communiceren op de meest rauwe manier. De film zit vol met mensen die op het eerste gezicht karikaturen van stereotypen zijn: hispanic+tatoos=bendelid, zwart+attitude=gangster, aggressieve blanke politieagent = fascist, arabier=terrorist enzovoort. Iedereen noemt dingen bij de naam en alle bekende scheldwoorden voor minderheden worden gebruikt. Uiteraard moet de film wat tegen die uitspraken inbrengen en het valt te prijzen dat de slechte kanten van mensen niet worden genegeerd of vergoelijkt om duidelijk te maken dat de meeste(!) vooroordelen niet blijken te kloppen (wie had dat gedacht). De film probeert hier en daar wat te nadrukkelijk de boodschap te brengen, maar er zijn een aantal hartverscheurende scenes, die zelfs de grootste cynicus (aka me) weten te ontroeren. Persoonlijk houd ik erg van de structuur van dit soort films: langzamerhand ontdek je de verbanden tussen de verschillende personages. (Al had ik natuurlijk vrij vlot de zogenaamde verrassende link van het verhaal door) Uiteindelijk vond ik slechts één persoon te 'aardig' en ook de verklaring van het gedrag van de grootste eikel was me een beetje te makkelijk, maar de meeste aanwezigen waren net echte mensen: je maakt er het beste van, maar soms komt het slechtste in de mens boven. Een confronterende film die absoluut de moeite waard is.