Marie-Antoinette
Filmtheater Fraterhuis 29102006, met mams
Weer een film van een regisseur die ik in de gaten houd, ondanks dat ik Virgin Suicides van mevrouw Coppola te zweverig vond, smaakte Lost in Translation naar meer. Bovendien is Kirsten Dunst een actrice die op m'n must-see lijstje staat. Samen met m'n moeder naar het filmhuis dus.
De film vertelt niet echt een samenhangend verhaal, maar is meer een impressie van het leven van de Oostenrijkse Marie-Antoinette, vanaf het moment dat ze trouwt met Lodewijk XVI. Prachtige authentieke kostuums in combinatie met hippe muziek en eigentijdse taal en gebruiken geven een leuke indruk van het hofgebeuren. Speciale vermelding voor Steve Coogan die laat zien dat komieken mits goed geregiseerd de geloofwaardigste rollen neer kunnen zetten. Fijne film, maar had wat mij betreft wel bruut met de onthoofding van M-A mogen eindigen, dat was pas echt interessant geweest. Ik ben nou eenmaal een bloeddorstig typje en aan het eind van al dat roze wolken gedoe was ik wel toe aan wat aggressie. Nu blijft een aardige film i.p.v. een echte aanrader.