zaterdag, februari 17, 2007

Our Daily Bread
Filmtheater Fraterhuis, 17022007 met mams
Een documentaire is een groot woord voor deze statische opnamen zonder commentaar. Hoe je het dan moet noemen weet ik niet, maar het was toch best interessant om je zonder uitleg onder te dompelen in de wereld van de voedselindustrie. Gefilmd in verschillende landen in (Oost)-Europa. Kijken naar het vangen en volautomatisch fileren van vis en het slachten van varkens, kippen en koeien, waarbij ook nog -in niet chronologische volgorde- de levensloop van deze opgesloten dieren wordt getoond.
Maar niet alleen de vleesverwerkers komen in beeld, ook de verbouwers van diverse groenten worden gefilmd en we dalen af met twee mijnwerkers die -na een eindeloos lange rit met de lift- ondergrondse heftrucks en andere gevaarten besturen voor het winnen van zout.
Tijdens de lunchpauzes wordt de camera in de kantine neergezet, maar de weinige gesprekken worden niet vertaald.
Ik vond het fascinerend en leerzaam, maar iets meer informatie bij de beelden had ik wel prettig gevonden. Ik vermoed dat de makers zo objectief mogelijk probeerden te filmen. Er wordt niemand veroordeeld: je ziet hardwerkende mensen, die net als jij en ik hun bammetjes met koffie verorberen en zich al dan niet vervelen tijdens het werk.
Ik word persoonlijk niet echt emotioneel bij het getuige zijn van het slachten en heb vooral meer commentaar op de efficientie van de slachtmethode dan het doden van een dier an sich. Maar de voorafgaande levens van deze beesten in de bio-industrie zijn wel hartverscheurend ellendig.
Ik vond de fokvarkens het meest shockerend om te zien: de dames worden op een rij geinsemineerd en brengen na het uitpersen van een horde biggetjes de rest van de tijd door als liggende melkfabriek. Ik vond het als vrouw bijzonder onaangenaam om over na te denken. Ik heb ook nog even gelachen: het 'plukken' van de olijvenboom vond ik erg komisch om te zien.
Al met al een bijzondere ervaring en zeker een film die je aan het denken zet. Ik zal in ieder geval beter m'n best doen om verantwoord vlees(waren) te eten.

Labels: