United 93
Filmtheater Fraterhuis, 03102006
De film waar ik niet naartoe wou, maar toch naar toe ging vanwege Jelle's aanbeveling, al was het alleen maar om te weerleggen dat het de beste film van de afgelopen tijd was. Het verhaal is bekend: we volgen een van de beruchte vluchten van 9 september 2001: het vliegtuig dat niet in een gebouw is gevlogen, maar is neergestort op een veld in Pensylvania (iirc).
En ik was inderdaad in de war geweest met 'Flight 93', daar had ik fragmenten van gezien waar ik niet erg van onder de indruk was. Maar ik geef toe dat ik sowieso bevooroordeeld was, ik ben namelijk erg huiverig voor films 'gebaseerd op ware gebeurtenissen' die worden verteld vanuit het oogpunt van mensen die het niet hebben overleefd, waardoor er toch gespeculeerd moet worden over wat er precies gebeurd is.
De openingscene van de biddende kapers/terroristen in het hotel vond ik dus meteen verkeerd, al was het interessant om later het contrast/de overeenkomsten te zien van verschillende biddende passagiers (dat moet voor god zo verwarrend zijn, al die tegengestelde wensen) ik heb er toch moeite mee dat daar meteen de nadruk op werd gelegd, vooral omdat dit dus zo'n onderdeel is waar we in werkelijkheid niets van weten, maar waar je wel meteen een toon mee zet.
Maar de film bleek er in ieder geval verder rauw realistisch uit te zien. De scenes op het vliegveld voor vertrek waren heel herkenbaar: vervelen, wachten, hangen. En ook de paniek achter de schermen beleefde je echt mee, inderdaad alsof je er bij was. Ik werd vooral geraakt door die man die het vliegtuig op z'n schermpje moest volgen en het opeens kwijt was. Van Pushing Tin had ik al geleerd dat dit stresswerk is: de sfeer in de control-room was fantastisch in beeld gebracht. Ook alle andere werkruimtes die we volgden waren interessant. Wonderbaarlijk hoe lang het duurde voor mensen begrepen wat er aan de hand was: het laat goed zien hoe bijzonder de situatie was. Want ik ben inmiddels helemaal murw van die beelden van de vliegtuigen die het WTC invliegen, maar deze menselijke kijk op de zaak maakt de reacties toch wat inzichtelijker. En al ontkwam ik er niet aan om tijdens het laatste deel -in het vliegtuig- te denken 'we don't know what happened here', ik was toch danig onder de indruk na afloop. Goede film, inderdaad een hoogtepunt in de cinematografie. En in z'n soort (reallife-verfilming) de beste, maar toch niet in mijn top 5.