The Kite Runner
Filmtheater Fraterhuis met mams, 27032008
Over een Afgaans-Amerikaanse schrijver van halverwege de 30 die een telefoontje krijgt uit Afghanistan dat hij thuis moet komen omdat hij iets heeft goed te maken. Vervolgens krijgen wij in een flashback zijn jeugd in de jaren 70/80 te zien, die zich afspeelt voor, tijdens en na de oorlog met Rusland. De film focust op zijn vriendschap met de zoon van de bediende.

Hmmm, ik geloof dat ik al in m'n blog had vermeld dat ik in slaap was gevallen bij een film, dat was deze dus. Nou is dat doezelen vooral de schuld van de enorme hitte in het filmhuis, maar het verhaal kon me ook niet echt boeien. Ik vond ieder ander personage interessanter dan de hoofdpersoon, wat funest is wanneer het verhaal vanuit zijn perspectief wordt verteld. De man raakte me absoluut niet en ik begreep niet waarom hij deed zoals/wat hij deed. Hij kwam over als een vreselijke lafaard, ongeacht hoe jong hij was toen hij getuige was van wat zijn bediende/vriendje werd aangedaan. Ik vond het een slappe zak. Alles werd mooi in beeld gebracht: de omgeving, de tijd(sgeest), maar ik miste iets. Misschien is de hoofdpersoon in het boek beter te doorgronden, maar ik vond hem erg onsympatiek en vlak. Ik was er niet van onder de indruk en begreep niet waarom het verhaal zo'n hype is. Moet ik toch het boek lezen?