zaterdag, oktober 30, 2004

American Splendor
Filmtheater Fraterhuis 30102004
Al eeuwen geleden door Jelle gezien (grote stad weet je wel) en hij schreef een review die precies mijn mening over de film weergeeft (scheelt mij weer typen:)
Goede film, leuke film. Het is een kruising tussen een speelfilm en een docu. Centraal staat een ontzettend zeurderig mannetje met een beetje negatieve kijk op het leven met een wat depri inslag. Hij ziet het leven zoals hij het ziet.
Harvey Pekar. In de film zit Harvey zelf (de echte) af en toe wat commentaar te leveren (af toe samen met zijn 'echte' vrouw) maar in de film wordt hij gespeeld door Paul Giamatti (bekend uit Man on the Moon -beste vriend van de Jim Carry-character- en Planet of the Apes -waarin ze echt een aap hadden geboetseerd die qua uiterlijk ook nog eens sprekend op hem leek *g*-). Hij zit een beetje op een kantoor en doet in zijn verdere leven weinig behalve strips verzamelen, tot een van zijn vrienden Robert Crump (gespeeld door iemand anders) doorbreekt met zijn stripboeken (bekend van Fritz the cat). Harvey vraagt hem of hij misschien wat verhaaltjes van hem wil uittekenen, Robert vindt ze briljant en samen breken ze door met de comic-reeks 'American Splendor'. Harvey speelt zelf de hoofdrol in de strip en het gaat er over wat hij meemaakt en hoe hij dat ervaart... hij moppert wat af ;)
Maar het is een erg leuke film. Niet lach-of-ik-schiet, maar wel gewoon leuk.
Erg leuk is zijn nerderige vriend waarvan je eerst denkt: 'yeah right... zo praat ie zeker!' en daarna de echte vriend ziet... en hij praat echt zo! En hij is helemaal fan van 'Revenge of the Nerds' en draagt een button met 'the real nerd' ofzo... heel cool. Ook heel gaaf zijn de acteur die Harveys zwarte baas speelt in het ziekenhuis en de actrice Hope Davis die heel goed (imho) zijn vrouw weet neer te zetten. Compliment voor haar, ik hoop dat ze snel grootschalig doorbreekt (ze is bekend uit About Schmidt -dochter- en Arlington Road -vriendin van-) want ik vond haar ijzersterk. Soort Phoebe uit Friends qua timing en intonatie, maar dan minder manisch :)
Ook leuk zijn de fragmenten met Letterman, die overigens niet alle fragmenten wilde afstaan: eentje is nagespeeld :) Go see it!

Wat kan ik daar nog aan toevoegen? Jelle said it all and I totally agree! Ik vond het een hele leuke film, zowel het verhaal (hoe bijzonder is het gewone leven) als de vormgeving (gaaf en dynamisch). Ik had dezelfde reactie op die semi-autistische vriend (again: het ware leven is bizar genoeg!). Heerlijk naturel al die achter de schermen beelden, met als hoogtepunt dat feestje aan het eind: geweldig!

Labels: